Każdego ranka przed świtem w laboratorium komputerowym Akademii Przygotowawczej Guilford słychać było cichy szum energii. Dla pani Wade nie tylko migoczące ekrany sygnalizowały początek nowego dnia – był to dźwięk przybywających uczniów, entuzjastycznie nastawionych i gotowych do zanurzenia się w projektach STEM. To nie był po prostu kolejny obóz; był to plac zabaw zbudowany z okazji, której sama pani Wade pragnęła podczas wakacji jako dziecko.
Zainspirowana własnym brakiem dostępu do tak wzbogacających programów, jaki miała w dzieciństwie, pani Wade przekonała władze szkoły, aby zamieniły pracownię komputerową w przestrzeń, w której uczniowie mogliby podczas wakacji odkrywać zastosowania technologii w świecie rzeczywistym. Przy wsparciu przewodniczącego zarządu Guilford Preparatory Academy Alton Woods i dyrektor operacyjnej Annette Louis uruchomiła program STEM Camp i Career Accelerator w czerwcu 2021 r. Cel był prosty, ale głęboko wymowny: zapewnienie uczniom szkół średnich znajdującym się w niekorzystnej sytuacji możliwości zdobycia praktycznych umiejętności, zwiększenia ich pewności siebie i odkrycia swojego potencjału.
Każdego ranka laboratorium tętniło celową energią, gdy uczniowie zajmowali miejsca, każdy skupiony na innym projekcie. Niektórzy doskonalili swoje umiejętności programowania na platformach interaktywnych, inni wyznaczali bezpieczne trasy dla robotów, a zespół dronów skrupulatnie przygotowywał się do testów w locie. Nic w tym pokoju nie było bierne ani przypadkowe – każda napisana linijka kodu, każda dokonana zmiana powstała dzięki wysiłkom samych uczniów. To praktyczne podejście nauczyło ich nie tylko umiejętności technicznych, ale także subtelnie zmieniło ich postrzeganie siebie: nie byli tylko studentami; byli budowniczymi, twórcami, rozwiązującymi problemy.
Program wykraczał poza podstawowe lekcje programowania i robotyki. Goście, którzy rozmawiali osobiście i wirtualnie, namalowali obraz rzeczywistych karier w STEM, czyniąc często abstrakcyjny świat technologii bardziej ludzkim. Specjalista ds. sieci mówi o niewidzialnej infrastrukturze, która zapewnia sprawne działanie szkół. Absolwent podzielił się wrażeniami z zajęć na studiach, podkreślając, że cierpliwość i wytrwałość są niezbędne do opanowania nawet pozornie trudnych koncepcji, takich jak debugowanie kodu. Nie zapomniano także o umiejętnościach finansowych; uczniowie zrozumieli podstawy budżetowania i poznali praktyczne zastosowania arkuszy kalkulacyjnych, zdobywając umiejętności istotne w ich codziennym życiu poza technologią.
Co najważniejsze, program włączył do wszystkich zajęć trening umiejętności społeczno-emocjonalnych. Zawody sportowe zamieniły się w minilekcje dotyczące pracy zespołowej, naprzemienności działań i taktu zarówno w przypadku zwycięstwa, jak i porażki. Uczniowie nauczyli się pewnie prezentować siebie, jasno formułować swoje projekty i prosić o pomoc z szacunkiem – to umiejętności, które bezpośrednio przełożyły się na sukces w klasie i gotowość do przyszłej kariery.
Trwały ślad po uderzeniu
Pod koniec programu uczniowie nabyli podstawowe umiejętności programowania, umiejętność bezpiecznego korzystania z podstawowego narzędzia i zrozumienie finansów osobistych. Być może jednak najbardziej znaczący wpływ był mniej namacalny: zapobiegł utracie wiedzy podczas wakacji i pobudził pasję akademicką, która rozprzestrzeniała się na inne przedmioty przez cały rok.
Wpływ rozprzestrzenił się poza samo laboratorium. Uczestnicy zostali rówieśniczymi mentorami, zachęcając się nawzajem do zapisywania się na kursy technologiczne pani Wade w ciągu roku szkolnego. Ich nowo odkryta pewność siebie i skupienie przeniknęły atmosferę w klasie, zamieniając ich w idoli dla swoich rówieśników. Nauczyciele zauważyli poprawę zaangażowania i rozwoju społeczno-emocjonalnego wśród uczestników programu, a rodzice wyrazili podobne odczucia: „Moje dziecko uwielbia ten program” – stwierdziły i „Dziękuję, pani Wade. Moje dziecko znów uwierzyło w siebie”.
Historia pani Wade jest świadectwem mocy przekształcania ograniczonych zasobów i rozwijania potencjału uczniów. Nie chodzi tylko o technologię; chodzi o stworzenie kultury, która ceni ciężką pracę i postrzega błędy jako okazję do nauki. Jej model jest zaproszeniem do każdej szkoły: otwórz drzwi, wyposaż uczniów w technologię i bądź w pobliżu wystarczająco długo, aby być świadkiem ich transformacji.
