Het technische laboratorium van de Guilford Preparatory Academy zoemde elke dag van het zomerprogramma vóór zonsopgang met stille energie. Voor mevrouw Wade waren het niet alleen de knipperende schermen die een nieuwe dag aankondigden – het was het geluid van arriverende studenten, enthousiast en klaar om in STEM-projecten te duiken. Dit was niet zomaar een kamp; het was een plek die gebouwd was op kansen, iets waar mevrouw Wade zelf naar verlangde tijdens de zomers van haar kindertijd.
Geïnspireerd door haar eigen gebrek aan toegang tot dergelijke verrijkende programma’s als kind, overtuigde mevrouw Wade schoolfunctionarissen ervan om van het technologielab een ruimte te maken waar leerlingen tijdens hun zomervakantie echte technologietoepassingen konden verkennen. Gesteund door Alton Woods, bestuursvoorzitter van de Guilford Preparatory Academy en operationeel directeur Annette Lewis, lanceerde ze in juni 2021 het STEM Camp en Career Accelerator-programma. Het doel was eenvoudig maar diepgaand: achtergestelde middelbare scholieren een kans geven om praktische vaardigheden op te bouwen, hun zelfvertrouwen te vergroten en het potentieel in zichzelf te ontdekken.
Elke ochtend bruiste het laboratorium van doelbewuste energie terwijl de studenten zich op hun werkplekken vestigden, elk gericht op een ander project. Sommigen scherpten hun codeervaardigheden aan op interactieve platforms, anderen brachten veilige paden voor robots in kaart, terwijl het droneteam zich minutieus voorbereidde op vliegtests. Niets in deze kamer was passief of toevallig; elke regel code die werd geschreven, elke aanpassing die werd gedaan, kwam voort uit de inspanning van de student. Deze praktische aanpak leerde hen niet alleen technische vaardigheden, maar veranderde ook op subtiele wijze hun perceptie van zichzelf: ze waren niet alleen maar studenten; het waren bouwers, scheppers, probleemoplossers.
Het programma overstijgt de basislessen programmeren en robotica. Gastsprekers schetsten, zowel persoonlijk als virtueel, een beeld van echte STEM-carrières, waardoor de vaak abstracte wereld van technologie menselijker werd. Een netwerktechnicus sprak over de onzichtbare infrastructuur die ervoor zorgt dat scholen soepel blijven draaien. Een aluin deelde inzichten uit vroege universitaire cursussen en benadrukte hoe geduld en doorzettingsvermogen essentieel waren voor het beheersen van zelfs ogenschijnlijk complexe concepten als debuggen. Financiële geletterdheid werd ook niet over het hoofd gezien; De studenten behandelden de basisprincipes van budgetteren en verkenden praktische toepassingen met behulp van spreadsheets, waarbij ze vaardigheden leerden die relevant zijn voor hun dagelijks leven buiten de technologie.
Cruciaal is dat het programma in elke activiteit verweven is met sociaal-emotioneel leren. Esports-wedstrijden werden minilessen over teamwerk, beurtwisseling en vriendelijkheid bij zowel overwinning als nederlaag. Studenten leerden zichzelf zelfverzekerd voor te stellen, hun projecten duidelijk te verwoorden en respectvol om hulp te vragen – vaardigheden die zich direct vertaalden in succes in de klas en toekomstige carrièrebereidheid.
De impact die blijft
Aan het einde van het programma hadden de studenten een basiskennis van coderen, een veilige bediening van basishulpmiddelen en inzicht in persoonlijke financiën verworven. Maar misschien was de belangrijkste impact minder tastbaar: het voorkwam leerverlies in de zomer en stimuleerde academisch enthousiasme dat het hele jaar door oversloeg naar andere vakken.
De effecten reikten verder dan het laboratorium zelf. De leerlingen die deelnamen, werden peer-mentoren en moedigden elkaar aan om zich gedurende het schooljaar in te schrijven voor de technologiecursussen van mevrouw Wade. Hun hervonden zelfvertrouwen en focus drongen door in de klasomgeving en transformeerden hen in rolmodellen voor hun leeftijdsgenoten. Leraren meldden een verbeterde betrokkenheid en sociaal-emotionele groei onder de deelnemers aan het programma, terwijl ouders soortgelijke gevoelens uitten: “Mijn kind houdt van dit programma”, merkten ze op, en “Dank u, mevrouw Wade. Mijn kind gelooft weer.”
Het verhaal van mevrouw Wade getuigt van de kracht van het herbestemmen van beperkte middelen en het koesteren van het potentieel van studenten. Het gaat niet alleen om de technologie; het gaat om het koesteren van een cultuur die hard werken viert en fouten omarmt als leermogelijkheden. Haar model dient als een uitnodiging voor elke school: open je deuren, rust leerlingen uit met technologie en wees lang genoeg aanwezig om getuige te zijn van hun transformatieve reis.
